Rozdział Czterdziesty Siódmy.

Gdy Niall wybiegł z pokoju Emily natychmiast kazał mi zadzwonić do Hazzy, by wszyscy członkowie 1D przyjechali do naszego mieszkania. Byłam zdziwiona, ale spełniłam jego prośbę. Po kwadransie pod domem zatrzymał się samochód, z którego wysiadło czterech chłopaków. Emily, przez cały czas siedząca na fotelu patrzyła na Irlandczyka lekko przestraszona. Nie rozumiałam co się dzieje.

-Niall... - wyszeptała blondynka.

-Tak, Emily?

-Ja... nie jestem pewna, czy...

Horan, który zabijał czas nosząc Rose po całym pokoju, podszedł do niej i ucałował w usta.

-Czym się martwisz?

-Już niczym. - uśmiechnęła się.

Drzwi otworzyły się i zobaczyłam Harry'ego, a zaraz za nim Lou, Liama i Zayna. Styles podszedł do Nialla i odebrał mu dziecko, jednocześnie witając się z Emily.

-Mam nadzieję, że to coś ważnego. - zauważył, podchodząc do mnie.

-To bardzo ważne. - powiedział Irlandczyk.

Wszyscy patrzyli na niego z zainteresowaniem, a on wyglądał tak, jakby nie wiedział, od czego zacząć.

-Chciałem... podziękować Zaynowi. - powiedział.

-Mi? Za co? - zdziwił się Malik.

-Ale... zanim to zrobię, muszę najpierw na niego nakrzyczeć, ponieważ miał przed nami tajemnicę.

Ta wiadomość bardzo ożywiła pozostałych członków zespołu.

-Co?

-Jak to?

-Malik?!

-O co chodzi, chłopaki?

-Niall, o czym ty mówisz? - zdziwił się brunet, o którym mówiliśmy.

-Otóż, nasz Zayn....

-Poczekaj. - Emily, która od pojawienia się pozostałych chłopaków milczała, nagle poderwała się z miejsca i stanęła tuż za Niallem, dotykając jego ramienia. - Ja...

-Ok.

Nasze zaciekawione spojrzenia przeniosły się teraz na blondynkę, ale ona zdawała sie nie widzieć nikogo, poza... Zaynem.

-Emily? - Malik spojrzał na nią pytająco.

-Pamiętasz... Bradford? Wiosną, niedługo przed castingami?

-Co?

-Pamiętasz bruneta, którego pobiłeś w zaułku między blokami? Pamiętasz tamtą dziewczynę?

Oczy chłopaka gwałtownie się rozszerzyły.

-To... to byłaś ty?

Emily uśmiechnęła się niepewnie.

-Nie widziałem twojej twarzy... nie wiedziałem... - Zayn podszedł do niej.

-O co tu chodzi? - nie wytrzymałam.

-Zayn uratował Emily życie. - wyjaśnił szybko Niall.

-Przesadzasz... - zawstydził się tamten.

-Pomogłeś mi, gdy prawie padłam ofiarą gwałtu. - rozwinęła dziewczyna.

-Uratowałeś ją, stary. Dziękuję. - w oczach blondyna błysnęły łzy wdzięczności. - Dziękuję.

Chłopak szybko przytulił przyjaciela, a pozostali natychmiast do nich dołączyli.

Ostatnia od Zayna odsunęła się oczywiście Emily.

Wtedy Harry szybko oddał najbliżej stojącemu Lou Rose i pobiegł w stronę drzwi.

-Poczekajcie! - zawołał tylko.

-Chłopaki... - Louis nagle uśmiechnął się szeroko, a reszta spojrzała na niego porozumiewawczo.

Hazz wrócił w ciągu kilku minut z rozwianymi włosami i rumianymi policzkami.

-Gdzie byłeś?

-W samochodzie.

Nie zatrzymując się podszedł do mnie i mocno pocałował. Zdziwiona lekko go odepchnęłam, chcąc poznać przyczynę tego zachowania.

-Chyba nie nadarzy się już lepsza okazja, a ja nie chcę czekać... - westchnął, patrząc mi w oczy. - Więc... chłopaki, podkład!

Pozostali chłopacy natychmiast ustawili się w szeregu i zaczęli nucić jakąś bliżej niezidentyfikowaną melodię. Parsknęłam śmiechem i spojrzałam na mojego loczka, który nie odrywał ode mnie pełnego miłości spojrzenia. Emily, która przejęła od Lou małą, puściła ją na podłogę, a ta natychmiast przydreptała do ojca.

-Ronnie...

Harry uniósł dłoń i dopiero wtedy zobaczyłam, że przyniósł ze sobą tekturowe pudełeczko. Zdziwiona, wzięłam je od niego.

-Chciałem ci to dać w dniu, gdy Niall i Rose mieli wypadek, ale wyszło jak wyszło. Mam nadzieję, że nie odrzucisz mnie z tego powodu.

W środku była.... lalka. Piąta porcelanowa laleczka. Ostatnia do kompletu. Śliczna blondyneczka w białej sukience. Zaśmiałam się cicho i wyjęłam ją z opakowania, patrząc na piękną twarzyczkę. Już miałam dać zabawkę Rose, gdy zobaczyłam, że w pudełku było coś jeszcze.

Pierścionek.

Natychmiast podniosłam wzrok na Harry'ego. Chłopacy wciąż robili nam tło muzyczne, ale ja zupełnie nie zwracałam na nich uwagi. Liczyły się tylko zielone oczy Styles'a i trzy słowa, na które czekałam.

-Wyjdziesz za mnie? - zapytał prawie szeptem.

Uśmiechnęłam się szeroko, i już miałam odpowiedzieć, gdy stało się coś niezwykłego.

-Tak! - wrzasnęła mała i zaśmiała się głośno.

Czwórka chłopaków natychmiast zamilkła, wszystkie oczy skierowały się na Rose. Dziewczynka stała obok Harry'ego i uśmiechała się słodko. Hazz bez słowa schylił się i wziął ją na ręce, po czym przytulił nas obie, a mnie słodko pocałował.

-Nawet gdybym chciała, nie mogłabym sprzeciwić się jej woli. - powiedziałam cicho. - Tak.

Chłopacy zaczęli wiwatować, Emily patrzyła na nas z radością. A ja? Ja byłam szczęśliwa. Odnalazłam wszystko, o czym marzyłam. 

[Nie mam czasu się rozpisywać, ale szykujcie się na dłuuugi list pod epilogiem :) Po prostu was kocham. I dzięluje mojej wariatce za jej meeeeeeega komentarz - przeczytam twojego bloga i wtedy odpiszę :)
epilog wtorek-środa]